sport en bollen

Het is een stuk kouder geworden de laatste paar dagen.
Vandaag is het niet boven -8 C geworden en voor vannacht wordt -13 C verwacht.
Voor morgennacht zelfs richting -20 C !
Wel lekker heldere hemel dus volop zon, maar niet in ons diepe dalletje in deze tijd van het jaar!

Bij de loppis hebben we ook weer het één en ander gevonden waaronder deze handzame maat ski's.

Een beetje rondstappen door de sneeuw ......

.... en lachen als je onderuit gaat. De sneeuw is zacht ....
Toch vanmiddag ook maar wat stokken gehaald. Misschien gaat het dan iets beter.


Tommie vindt dat gewintersport maar niks.
Zo gauw er iets snelheid bij komt, springt ie er luid keffend vlak voor.

Water winnen we door de sneeuw te smelten in pannen op het houtfornuis.


Vandaag wat oliebollen gebakken om alvast een beetje oudejaarsgevoel te krijgen.

Het gaat niet hard dus tussendoor tijd voor een puzzeltje.

En ze zijn lekker !!!!!!!

Ski-piste in gebruik

Gisteravond klonk er een luid lawaai vanaf het pad voor het huis.
Bleek een snowmobiel onderweg naar de ski-piste op de heuvel achter ons huis te zijn.
Ziet er leuk uit zo'n ding en je komt er bijna niet mee vast te zitten!

Dit huisje aan de voet van de helling zal wel bedoeld zijn voor iets van horeca ....
..... kompleet met terras voor als het zonnetje schijnt in het zicht van de piste.
Doet bijna Oosterijks aan.

De eerste families met kinderen namen de helling direct al in gebruik.

Ongelofelijk hoe steil omhoog dat ding gaat.
Misschien moet ik ook maar zoiets aanschaffen voor op ons pad als er echt sneeuw en ijs ligt.

Eerst maar eens ski's op de kop tikken want als de lift gaat draaien willen we wel een afdaling proberen!

Schade rapport

Vandaag even de schade aan de auto opgenomen en voor zover mogelijk direct wat hersteld.

Het laddertje aan de achterzijde was wat ontzet door de kennismaking met een boompje. Dit heb ik met een flinke baco weer aardig in model terug weten te brengen.

De rechterachterhoek is aardig misvormd en en deel van het spatbord is wat opgefommeld.

De hoek heb ik met wat kloppen met een grote houten hamer en klein stalen hamertjes terug in model gebracht.

De chassis-bint heeft een tik gehad en is een klein stukje naar binnen gebogen.

Het spatbord is een leuke klus als het wat beter weer is.

De bestuurdersdeur was open op het moment dat de auto losraakte en is achter een dikke boom blijven hangen waar ie langs schoof. Nu heb ik een zogenaamde Safarideur!

De deurvanger is verbogen en uit de rail gebroken.
Ook hier heeft wat klopwerk de boel hersteld.

De zware dorpels die ik een paar jaar geleden heb gemonteerd hebben hun geld weer opgebracht.

Daarmee is de klap tegen een boom zonder al te veel schade opgevangen. (wel een deuk in die bint maar dat is beter dan in een deur!)

Op deze foto bijna niet te zien door het deurrubber, maar er zit een lichte deuk onder in de deur. Die heeft toch ook kennis gemaakt met de boom. De boomschors hangt er nog aan.


Verder zijn er wat glaasjes van achterlicht en richtingaanwijzers gesneuveld maar die kan ik hier niet op korte termijn krijgen. Dat komt dus later wel!

Wel zal ik het dakrek los moeten halen en opnieuw moeten monteren. Door de klap tegen het laddertje is het hele rek een stukje naar voren geschoven. Ook een leuke klus voor de zomer!

Alles bij elkaar klaag ik niet!


Donderdag hebben we het illustere plan opgevat een lekker stuk te wandelen in het bos.
Dat hebben we geweten want daar was uiteraard geen sneeuwschuiver geweest dus lag er bijna 50 cm. Dat was twee uur lang heel pittig lopen en we moesten nog aardig door gaan ook want het begon al te schemeren. Tegen de tijd dat we terug op Göltorpet waren was het alweer hartstikke (Rotterdams voor heel erg) donker.

Inmiddels is het weer aardig omgeslagen.
Het is nu nog maar net aan het vriespunt en de natte sneeuw is eerste kerstdag overgegaan in een miezerregen waardoor de sneeuw heel langzaam in een natte pap verandert.

Lieren in het bos

Vannacht heeft het weer gesneeuwd.

In de verse sneeuw rijden was geen probleem. Dat is vrij stroef en had ik grip zat. Het werd een probleem omdat de temperatuur een eind hoger is, (nog maar -2 C terwijl gisterenochtend niet boven de -10 kwam) en na een paar keer heen en weer rijden over het pad, het spoor een ijzige glijbaan werd.
Daarom de lier aan het werk gezet en het laatste steilste stuk, vlak bij het huis, koste aardig moeite omdat daar weinig echt grote bomen staan om aan te ankeren.

Lopen op het spoor had meer weg van skiën zonder ski's en rijden gaat alleen misschien met sneeuwkettingen (maar die heb ik (nog) niet voor de Land Rover).
Let even op de oranje spanband rechts in beeld.
Telkens een stuk oplieren en dan de spanning van de lierkabel afhalen met die spanband omdat zelfs met de handrem op vier wielen de zwaartekracht het wint van de grip op het ijzige spoor.
En daarbij ging het plots mis.
Terwijl ik de lier in de vrijloop zette om de kabel uit te rollen naar de volgende boom, begaf een klein boompje het onder de last van de spanband.
Het gevolg laat zich raden.
De auto gleed achteruit de helling af, terwijl ik bij de voorbumper stond. Wanhopig greep ik mij vast aan de bullbar en probeerde de koppeling van de lier weer in te schakelen.
Ik gaf een schreeuw naar Inge die ergens achter de auto het ijs uit het spoor aan het hakken en scheppen was. Gelukkig zag ze de auto achteruit komen en kon ruim op tijd naast het spoor stappen.
Ik hield nog steeds de bullbar vast en werd op mijn knieen mee naar beneden gesleept.
Toen het einde van de lierkabel van de liertrommel getrokken werd, liet ik ook los.
Samen zagen we de auto zo'n 50 meter als een ongeleid projectiel achteruit de helling af glijden.
In een flauwe bocht raakte ie buiten het spoor en rakelings langs een paar hele dikke bomen kwam ie tot stilstand.
Een paar kleine boompjes werden ontworteld en de diepe sneeuwlaag remde de auto zodanig af dat ie uiteidelijk tegen twee dunne boompjes tot stilstand kwam.
Op het eerste gezicht valt de schade aardig mee. Het had zomaar veel erger gekund.

We hebben er vervolgens wel enkele uren over gedaan om de auto weer omhoog te lieren tot aan het huis. Toen was het reeds half vier en de duisternis begon al in te vallen.
Morgen maar echt goed kijken wat er allemaal kapot is.

Alles bij elkaar weer een bijzonder avontuurlijk dagje!
Belangrijkste is dat we zelf geen letsel hebben opgelopen!
Alleen even een iets verhoogde hartslag .......

Eigenlijk een rare gewaarwording om je eigen auto achteruit het bos in te zien verdwijnen wetende dat er niemand achter het stuur zit.
Hoe gaan we dit aan de verzekering uitleggen???

Hoe lang kan je met accu's slepen .....

Het is eigenlijk al weer veel te lang geleden maar we zijn voor de kerst en jaarwisseling naar Zweden vertrokken.

Op de heenreis gelijk even langs Öland gegaan om Andreas en Malin te bezoeken.
Daar werden we weer gastvrij als altijd ontvangen en het gasten verblijf was al opgewarmd!
Vrijdagavond arriveerden we en we konden direkt aanschuiven voor zelf gemaakte pizza's.

Die nacht is het flink gaan sneeuwen en de volgende ochtend lag er al zo'n 10 cm.

Tommie nam bezit van de bench en de het drukke hondje des huizes ( een soort grote Yorkshire Terrier) werd een verdieping hoger verbannen.
Na het ontbijt zijn we vertrokken om snel nog wat inkopen te doen in Kalmar en nog met daglicht in Överum aan te komen. (zonsondergang is omstreeks 15:00 hr en 45 min later is het echt donker!)
Dit is het pad vanaf de doorgaande weg naar Överum.
Het had de hele zaterdag gesneeuwd en er lag zo'n 50/60 cm.

Omdat we ruim drie en heen halve maand weg waren geweest, kon ik niet anders verwachten dan dat de autoaccu leeg zou zijn. Dus had ik een extra accu vanuit Nederland meegenomen om als starthulp te gebruiken.
Het ziet er niet zo uit maar na en stukje wandelen door kniediepe sneeuw lijkt die accu steeds zwaarder te worden en als je dan ook nog pittig steil de berg op moet ......


Het huis lag er prachtig bij, zonder schade of onregelmatigheden.

De Defender leek wel een halve meter hoger geworden.
Op de achtergrond een verstopte Volvo.....

De eerste zorg was het uitgraven van de auto om de bagage uit de Passat op te halen die bij de begraafplaats geparkeerd is.
Ondanks de extra accu was ie niet aan de praat te krijgen en na een tijdje raakte de hulpaccu uiteraard ook uitgeput.
We hebben nog even geprobeerd de auto een soort duwstart te geven door hem op het pad de heuvel af te laten rollen. Eerder werkte dat prima om met een zwakke accu de boel toch aan de praat te krijgen. Helaas werkte dat nu niet doordat de banden te weinig grip hadden op het besneeuwde pad.
Omdat het inmiddels donker was geworden, hebben we lopend wat spulletjes uit de Passat opgehaald.

De volgende ochtend (zondag) heb ik de hulpaccu weer naar de Passat gesjouwd en met de startkabels opgeladen. Ondertussen hebben we de sneeuw op het pad een heel eind weggegraven zodat de banden meer grip zouden hebben.
Helaas had een tweede "duwstart"poging de berg af geen effect. Inmiddels stond de auto dus halverwege het pad nog net in het zicht van het huis.
Bij het vallen van de duisternis zijn we weer met die loodzware accu naar de Passat terug gelopen en naar het huis van kennissen in het dorp gereden. Gelukkig troffen we hen thuis aan.
Daar geregeld dat we bij hen de accu konden opladen.

Maandagochtend de opgeladen accu daar weer opgehaald en de berg weer opgesjouwd. Nu hadden we inmiddels door al dat heen en weer lopen al een aardig spoor gevormd in de diepe sneeuw en konden we de accu op een sleetje meeslepen. Hoewel nog steeds knap zwaar scheelde het wel heel veel tillen! Weer lukte het niet de auto te starten.
Nu de accu uit de Land Rover uitgebouwd en samen met de hulpaccu op het sleetje weer naar de Passat gebracht. Beide accu's op de acculader aangesloten en verder sneeuw gaan ruimen rond het huis op het pad.
Maandagmiddag naar de bibliotheek gegaan om even te internetten en de accu's op te halen. Die waren nog niet helemaal vol (klein model acculader) dus besloten deze nog een nachtje te gunnen.
Terwijl de accu's stonden op te laden zijn we nog een keer heen weer gelopen om onze bagage met het sleetje omhoog te brengen.

Dinsdagochtend op pad gegaan om de accu's weer op te halen.
De Passat weigerde medewerking. Het had die nacht zo'n 16 graden gevroren en hij verrotte het gewoon om aan te slaan.
Hierop zijn we met het sleetje naar het dorp gelopen om de twee accu's op te halen en voor de zekerheid hebben we ook een accu van de boot van de kennissen meegenomen.
Met drie accu's op het sleetje waren we een bezienswaardigheid in het dorp en voorbijgangers verrekten bijna hun nek als ze ons zagen gaan.
De originele accu weer in de Land Rover gemonteerd en een extra accu erbij aangesloten.
Nu startte ie vrijwel direkt! Hoera, de dag kon niet meer stuk!
Wel nog hier en daar op de steile helling wat aan gelopen stukken ijzige sneeuw moeten weg scheppen om de auto weer omhoog bij het huis te kunnen krijgen.
Vervolgens ons een weg gebaand door de diepe sneeuw naar de doorgaande weg maar dat ging zonder enig probleem.
(Eigenlijk is het best een hele goede terreinauto maar je moet wel een volle accu hebben !!!!)

Om de Passat te reanimeren en de rest van de bagage te halen, zijn we met de Land Rover naar de begraafplaats gereden. Nu startte de Passat zonder problemen op eigen kracht... Grrr.

Tot nu toe hebben we dus een zeer actieve vakantie en bijzondere manier om Inge's verjaardag te vieren.
Vanavond nemen we lekker warme chocolademelk met rum of een warme glögg (de zweedse gluhwein) !

Filmpjes

Voor de liefhebbers van bewegende beelden... (laden kan even duren ... )





effe oppassen voor het plankje bij het afstappen ....

Hi, hi, Giebel, Giebel ......

Oh ho hoooo,

Boomhut

We zijn vandaag verder gegaan met de boomhut .....Ik hak wat soepele takken .....
... en Thomas helpt ze te verslepen.
en aangeven ....
terwijl ik er een dakje van maak.
Het plateau is al aardig klaar en Thomas voelt zich een soort Tarzan.
Maar de mooiste verrassing komt nog ......
Een kabelbaan die uiteraard eerst door de zwaarste persoon in de buurt getest moet worden.
Hierna is het de beurt aan Thomas en Tommie rent telkens met hem mee.
Dit is nog mooier dan de hut !
Alleen dat terug lopen na elke afdaling ........

Lekker zonnetje

We hebben geregeld een lekker zonnetje ....dus kan de was buiten drogen. Thomas assisteert met het aangeven van de knijpers.
...... en onze "huis" ringslang ligt te zonnen.
Hij/zij huist vlak achter de keuken in een stapel oude planken en balken en we zien hem nu vrijwel dagelijks.
Thomas vindt het maar wat interessant (helemaal niet eng of zo) en heeft ook al hazelwormen en "gewone" hagedissen in de stapel gezien.